SOV - 2K6 Luna [FROG-3, FROG-5]

2K6 Luna


Taktický raketový komplex


Odpalovací zařízení 2P16 je umístěno na podvozku tanku PT-76.
Do výzbroje sovětské armády zařazován v roce 1961 (?).
V ČSLA operoval od roku 1962 a to v posádkách Terezín, Stružná, Vysočany, Holýšov, Vimperk, Přáslavice. Od roku 1966 nahrazovány systémy 9K52 Luna-M.


Raketa 3R8
Délka: 10 500 mm
Startovací hmotnost: 2 250 kg
Minimální dosah: 10 km
Maximální dosah: 32 km
Středová úchylka: 500 m


Raketa 3R9
Délka: 9 100 mm
Průměr těla rakety: 415 mm
Startovací hmotnost: 2 175 kg
Minimální dosah: 12 km
Maximální dosah: 44,5 km


Raketa 3R10
Délka: 10 600 mm
Průměr těla rakety: 415 mm
Startovací hmotnost: 2 287 kg
Minimální dosah: 10 km
Maximální dosah: 32,2 km
Maximální rychlost: 767 m/s
Doba chodu raketového motoru: 4,3 s


Odpalovací zařízení 2P16
Celková hmotnost:
- s raketou 3R9: 17 252 kg
- s raketou 3R10: 17 367 kg


Hmotnost podvozku (bez dělostřelecké části): 11 519 kg


Rozměry:
- délka: ? mm
- výška: ? mm
- šířka: 3 140 mm
- světlá výška: 370 mm


Maximální rychlost s raketou:
- na silnici: 40 km/h
- v terénu: 16 - 18 km/h


Náměr: + ?° až + 60°
Odměr +/- 5°

...

...

...

Do zostavy komplexu 2K6 Luna (2К6 Луна) okrem odpaľovacieho zariadenia 2P16 (2П16) patrili:
- prepravník rakiet 2U663 (2У663) - špeciálny príves s ťahačom ZiL-157V (ЗИЛ-157В) a dvoma raketami 3R9 (ЗР9) alebo 3R10 (ЗР10)
- automobilový žeriav K-51 (К-51) s nosnosťou 5 t
- ťahač MaZ-535V (МАЗ-535В) s prívesom na prepravu odpaľovacieho zariadenia 2P16 po komunikáciách



Koncom roku 1962 sa odpaľovacie zariadenia 2P16 stali jedným z dôvodov tzv. "Karibskej krízy" - 12 odpaľovacích zariadení 2P16 s raketami 3R10 boli rozmiestnených na Kube (výzbroj nukleárna hlavica 3N14 (3Н14)). Po diplomatických jednaniach a hrozbách použitia sily boli nakoniec tieto systémy spolu s ďalšími raketovými prostriedkami z "Ostrova slobody" (Kuba) stiahnuté.


Zdroj: http://talks.guns.ru

(©Jan Flieger)

(©Jan Flieger)

(©Jan Flieger)

(©Jan Flieger)

(©Jan Flieger)

(©Jan Flieger)

Jeszcze o zestawie rakietowym 2K6 „Luna”


Prace nad zestawem rozpoczęto w 1953 r. w Moskiewskim Instytucie Techniki Cieplnej w zespole kierowanym przez N. P. Mazurowa. W 1961 r. zestaw został przyjęty do uzbrojenia. Rakiety systemu 3R9 i 3R10 zostały opracowane w oparciu o koncepcję rakiety systemu 2K2 „Mars” (ten zestaw nie został przyjęty do uzbrojenia).


Rakieta 3R9 posiadała konwencjonalną głowicę 3N15 i dysponowała zasięgiem maksymalnym 44,5 km.


Rakieta 3R10 posiadała nadkalibrową (średnica 540 mm) głowicę jądrową 3N14 i dysponowała zasięgiem 32,2 km.


Silnik rakiety oraz paliwo do silnika zostały opracowane przez NII-1 i NII-125. Samobieżna wyrzutnia 2P16 została opracowana w CNII-58 (indeks zakładowy S-123A). Gąsienicowe podwozie wyrzutni (obiekt 906) zostało opracowane na bazie podwozia czołgu PT-76 w KB Wołgogradzkiej Fabryki Traktorów. W skład zestawu wchodziły:
* wyrzutnia 2P16,
* samochód transportowy 2U663,
* samochód-magazyn 2U662,
* dźwig samochodowy K-51.

Wersje zestawu "Luna" na podwoziu kołowym


Na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów ZSRR nr 378-180 z 8 lipca 1958 r. rozpoczęto prace nad kołową wersją wyrzutni zestawu „Luna”. 10 marca 1959 r. w OKB Zakładu „Barrikady” przystąpiło do opracowania kołowych wyrzutni w trzech wariantach:
* Br-226-I na podwoziu samochodu JaAZ-214,
* Br-226-II na podwoziu pływającego samochodu ZiL-134 (obiekt "135"),
* Br-226-III na podwoziu samochodu ZiL-135L.


Do budowy prototypu wybrano projekt Br-226-II, który otrzymał indeks GRAU 2P21 (stąd na zachodzie pojawiły się spekulacje o istnieniu systemu oznaczonego indeksem 9K21). Od maja 1959 r. wyrzutnia przechodziła próby poligonowe (odpalono z niej trzy rakiety). Podczas prób okazało się, że pojazd bazowy po zainstalowaniu prowadnicy wyrzutni praktycznie utracił możliwość pływania (podczas pływania po Donie tylko cudem nie utonął). Prace nad udoskonaleniem wyrzutni prowadzono do połowy 1963 r.


W lutym 1960 r. rozpoczęto projektowanie dwóch nowych wyrzutni Br-230 na naczepie (podobnej do naczepy pojazdu 2U663) oraz pływającym transporterze gąsienicowym PTS-65. Żaden z tych projektów nie doczekał się realizacji.


W związku z rozpoczęciem prac nad zestawem Luna-M rozporządzeniem Rady Ministrów ZSRR nr 694-233 z 15 lipca 1963 r. prace nad wyrzutnią 2P21 zostały przerwane.

Podľa niektorých zdrojov ZiL-134 nebol podvozkom 2P21. ZiL-134 bol vyrobený iba v dvoch exemplároch a jeho sériová výroba sa nezačala. Ako podvozok pre 2P21 bol použitý obojživelný ZiL-135.

Wszystko się zgadza. Jak projektowano wyrzutnię 2P21, to jeszcze nie było samochodu ZIL-135, lecz ZIL-134. Dlatego też w dokumentach pozostała nazwa samochodu ZIL-134. Lecz faktycznie wykonano nowy samochód bazowy pod wyrzutnię, oznaczając go jako "obiekt 135". Być może stąd wynikają nieścisłości. Specjaliści od techniki rakietowej podają nadal, że wyrzutnię 2P21 budowano na podwoziu ZIL-134, a specjaliści samochodowi - że na podwoziu ZIL-135.

Je možné že v projektoch sa to tak plánovalo. Ale ZiL-134 nebol obojživelný (plávajúci) a aj jeho konštrukcia sa od ZiL-135 líšila....


2P21



ZiL-134

...

2K6 LUNA - o.z. 2P16 z výzbroje ČSĽA počas vojenskej prehliadky v Prahe 09.05.1970.


Zdroj : Archív Vojenského historického ústavu Bratislava

Zdroj : Vojenská technika 1966 č.1

V rokoch 1962 až 1964 bolo dovezených celkom 21 kompletov 2K6, ktoré sa po dvoch kusoch nachádzali vo výzbroji samostatných delostreleckých oddielov 9 vševojskových divízií. Ostatné používali výcvikové útvary.



Zdroj : Československá lidová armáda na Rýnu - K. Štěpánek - P. Minařík NV Praha 2007

Z kterého místa Ostrova svobody mohla dolétnout střela 3R10 na území Spojených států a na které místo?

Dik za upozornenie. Moja chyba a bezhlavý preklad. Porovnať dostrel ma nenapadlo. Ale aj podľa zdroja mega.km.ru boli rakety na Kube umiestnené, aj keď nemohli "priamo ostreľovať územie USA", ale mohli napr. úspešne pôsobiť na prípadné vyloďované jednotky (aj keď dopad na kubánsk milície v blízkosti miesta vylodenia by bol podobný, ak nie horší ako na útočníkov).


В конце 1962 года «Луна» и «Джон» оказываются на грани боевого применения. Двенадцать ПУ 2П16 с ракетами 3Р10 были доставлены на Кубу. Разумеется, они находились под контролем наших военных. А ракеты «Онест Джон» вошли в состав американских сил, приготовившихся к вторжению на остров Свободы.