Lotnisko polowego w Międzyrzeczu ( Międzyrzecze/Mezerzitz)

Píšu o pomoc při ověřování a rozšiřování mých znalostí o polním letišti v Międzyrzeczu (Międzyrzecze / Mezerzitz - oblast bývalého Pszczyna poviat). Podle dostupných informací, které letiště letos pečlivě shromažďovalo, ho v dubnu 1945 využila 1. československá divize smíšeného vzduchu. Pro důvěryhodnost uvedu několik skutečností k tomuto tématu na základě písemných a ústních pramenů.
„Začátkem dubna skončil sovětský 479. hlavní letištní prapor major Domiczenka (...)
práce na výstavbě náhradního letiště v Międzyrzecz Pszczyński, kde byly vyškoleny méně kvalifikované bojové posádky letadel. 12. a 13. dubna dorazily dva pluky (lovecké a útočné), které byly v té době připraveny tak, aby se mohly účastnit bitvy. Byli nasměrováni na polní letiště Kobielice-Poręba-Brzeźce. Zbytek (tj. 2. pluk, který byl vycvičen k boji) byl nasměrován na alternativní letiště v Międzyrzeczu. Rezerva, tj. 2. pluk, který byl vyškolen v Międzyrzeczu, zůstala tam až do konce války.
Něco z toho pravděpodobně doplnilo ztrátu pluků bojujících přímo na přední straně. * Pás byl asi 1000 metrů dlouhý a 100 metrů široký, částečně zpevněný troskami a kameny (bojové letiště poblíž Pszczyny bylo válcované orné pole a mělo rozměry, jak je uvedeno výše). "
Než jsem se mohl dostat k tomuto popisu knihy, byl jsem schopen shromáždit přímé účty očitých svědků o těchto událostech od konce války. ** Popis letiště byl konzistentní, pokud jde o umístění a velikost samotného pruhu, vše se mezi účty shodovalo. Dva lidé si přesně pamatovali, že piloti a zaměstnanci mluvili většinou česky. Vzpomínky byly živé a velmi faktické, včetně zpívání písně českého vojáka, kterou naučila mladá dívka posádka průzkumného letadla (Po-2).
Stroje zapamatované obyvateli a další informace zbývající v paměti obyvatel:
- Polikarpov Po-2 Kukurownik (popis: dvě paralelní křídla, pomalá a lehká) prakticky po celou dobu na letišti, mimo jiné přinesl poštu.
- stíhací letoun Ła5FN nebo Ła7FN, zde nebyl žádný svědek, který model přesně, ale rozhodně rychlý a ovladatelný, ale určitě lehká konstrukce překližky s kalením, v červené barvě.
- Il-2 se několikrát zúčastnil bombardování pozice v blízkosti Cieszyna. Jednalo se však o sporadické akce.
Letištní pás byl dlážděn sutí a válcován. Nebyly tam žádné budovy. Piloti a zaměstnanci byli přivezeni auty z Pszczyny. V noci, kromě Po-2, nebyly na letišti ponechány žádné stroje pro cvičení nebo bojové úkoly přicházející z jiných letišť. Nákladní automobily dovezly potřebné palivo a střelivo. Na jednom místě v těsné blízkosti konce letištního pruhu bylo místo, uspořádané sudy pro učení, jak střílet na piloty.
Zygmunt Orlik Ziemia Pszczyńska 1945 publikoval 1988 s. 25
Příběhy oblasti Pszczyna str. 285-286
** vyplněné účty pěti lidí - očitých svědků, kteří spolu neměli kontakt téměř 50 let. translate by google

wersja oryginalna po Polsku
Pisze z ogromną prośbą o pomoc w zweryfikowaniu i poszerzeniu wiedzy na temat lotniska polowego w Międzyrzeczu ( Międzyrzecze/Mezerzitz dawny powiat pszczyńsk). Lotnisko to według dostępnych informacji oraz relacji świadków, które sam pieczołowicie przez lata zbierałem jest zdecydowanie używane i stworzone w kwietniu 1945 dla 1 czechosłowackiej mieszanej dywizji Lotniczej. Przytoczę parę faktów na ten temat w oparciu o źródła pisane oraz ustne.
Na początku kwietnia radziecki 479 batalion obsługi lotnisk majora Domiczenki. (...) kończono pracę przy budowie lotniska zapasowego w Międzyrzeczu Pszczyńskim, na którym później doszkalano mniej sprawne załogi samolotów bojowych″.(...) „12 i 13 kwietnia przyleciały dwa pułki (myśliwski i szturmowy), które w tym czasie były na tyle przygotowane, że mogły uczestniczyć w boju skierowano je na lotnisko polowe Kobielice-Poręba-Brzeźce. Resztę (tzn 2 pułk który szkolono na myśliwski) skierowano na zapasowe lotnisko w Międzyrzeczu. Rezerwa czyli 2 pułk który szkolił się w Międzyrzeczu pozostał w nim do końca wojny, częściowo z niego zapewne były uzupełnienie straty pułków walczących bezpośrednio na froncie* Pas miał długość około 1000metrow i szerokości 100m utwardzony częściowo gruzem i kamieniami (lotnisko bojowe pod Pszczyną było ornym zwalcowanym polem i takie miało jak przytoczone powyżej)


Jednak zanim jeszcze udało mi się dotrzeć do tego książkowego opisu udało mi się zebrać bezpośrednie relacje naocznych świadków tamtych wydarzeń z końca wojny**
Opis lotniska był zgodny, co do lokalizacji i rozmiarów samego pasa wszystko również pasowało pomiędzy danymi relacjami. Dwie osoby również dokładnie pamiętały że piloci i obsługa mówiła w większości w języku czeskim. Wspomnienia były żywe i bardzo rzeczowe łącznie z zaśpiewaniem czeskiej żołnierskiej przyśpiewki którą nauczyła młodą dziewczynkę załoga kukuruźnika(PO-2).
Samoloty zapamiętane przez mieszkańców oraz inne informacje pozostałe w pamięci mieszkańców
Kukurużnik PO-2 polikarpow,(opis zgodny dwa równoległe skrzydła, powolny i lekki) praktycznie cały czas na lotnisku, przywoził między innymi pocztę.
Samoloty myśliwskie Ła5FN lub Ła7FN, tutaj żaden świadek nie był pewny który dokładnie model,jednak zdecydowanie szybkie i zwrotne jednak na 100% o konstrukcji lekkiej ze sklejki drewnianej z utwardzeniem w kolorze czerwony.
Ił-2 parę razy startowały w celu bombardowań pozycji w okolicach Cieszyna. Jednak były to akcje sporadyczne.
Pas lotniska był utwardzony gruzem i zwalcowany. Nie istniała żadna zabudowa. Pilotów i obsługę przywożono samochodami z Pszczyny. Na noc oprócz Po-2 w obrębie lotniska nie zostawiono maszyn, do ćwiczeń czy też zadań bojowych przylatywały z innych lotnisk. Samochody ciężarowe przywoziły potrzebne zapasy paliwa i amunicji. W jednym miejscu w bliskiej odległości od końca pasa lotniska znajdowało się miejsce, ustawione beczki do nauki strzelania dla pilotów.
*Zygmunt Orlik Ziemia Pszczyńska rok 1945 wyd1988 str 25
Opowieści ziemi Pszczyńskiej str 285-286
**skompletowane relacje 5 osób, naocznych świadków, którzy nie mieli ze sobą kontaktu od blisko 50 lat.